Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ: ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Πριν ακόμα ξεκινήσει η συγγραφή του παρόντος κειμένου, νοιώθουμε την υποχρέωση να εδραιώσουμε μια θέση. Πιο συγκεκριμένα αυτή αφορά στην επιλογή της θεματολογίας των κειμένων που υπογράφουμε. Δε νοιώθουμε πως πρέπει να αιτιολογήσουμε τίποτα από ανάγκη, αλλά από καθαρή υποχρέωση: κάθε θέση που εκτίθεται δημόσια πρέπει να αιτιολογείται με σαφήνεια και συνέπεια. Η ατομική επιλογή για να αποτελέσει ακριβώς επιλογή και όχι μια τυχαία κατεύθυνση, θα πρέπει να γίνεται συνειδητά. Αυτό δε μπορεί παρά να σημαίνει ότι έχει προηγηθεί μια νοητική, συλλογιστική διαδικασία, τα μέρη της οποίας εκτιθέμενα αποδίδουν την αιτιολόγηση της τελικής θέσης. Η συνείδηση είναι ένα φαινόμενο και όπως κάθε φαινόμενο ξετυλίγεται διαλεκτικά, σε μια πορεία σύγκρουσης αντιθέσεων μέχρι μια  τελική σύνθεση, έως ότου η τελευταία αποτελέσει εκ νέου μια θέση.

  Στο σημείο αυτό διατυπώνουμε τη γνώμη μας για την έννοια της θέσης: η ίδια δε μπορεί να μείνει επ’ άπειρον αποστεωμένη στο συγκεκριμένο μορφικό σχήμα. Αναπόφευκτα τα γεγονότα θα την ξεπεράσουν, θα αναδυθεί η αδυναμία της να ερμηνεύσει ή ακόμα και να κινήσει στο μελλοντικό παρόν, θα ξεπεραστεί και θα καταντήσει γραφική. Θα πρέπει λοιπόν να βρισκόμαστε πάντα  έτοιμοι να ελέγξουμε την εγκυρότητα της σε σχέση με τις νέες καταστάσεις που προκύπτουν. Με άλλα λόγια πρέπει να παραδεχτούμε τη χρονική περατότητα της θέσης.

  Η πορεία των γεγονότων δε μειώνει την αρχική αλήθεια μιας θέσης. Ένα φαινόμενο που σήμερα περιγράφεται επαρκώς με το προτεινόμενο μοντέλο, αύριο μπορεί να σταθεί ανεπαρκές μπροστά σε νέα δεδομένα: θα μπορούσαμε να πούμε κάπως γλαφυρά πως αυτή είναι η «μοίρα» της θέσης. Επομένως, η πιο πρακτική λογική προτείνει να δημιουργήσουμε και να εφοδιαστούμε με ένα εργαλείο το οποίο θα μας επιτρέπει αφενός να εξετάζουμε καθαρά τα φαινόμενα, από την άλλη να τροποποιούμε με υγιή τρόπο τη θεωρητική μας βάση. Δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι σφάλαμε απαραιτήτως στην ανάλυση των προηγούμενων φαινομένων, αλλά ότι απλώς τα γεγονότα μας ξεπέρασαν και το θεωρητικό μας πλαίσιο αδυνατεί να μας καλύψει με ακρίβεια στο παρόν.

  Γιατί όμως να μπούμε σε τόσο κόπο; Πόσο χρήσιμη είναι επιτέλους αυτή η πολυαναφερόμενη θεωρητική βάση; Για μας είναι το ήμισυ του παντός. Δε μπορεί να υπάρξει η ελάχιστη πρακτική χωρίς την αντίστοιχη ελάχιστη ή μέγιστη θεωρητική ανάλυση ή καλύτερα δε μπορεί να υπάρξει πρακτική με ουσιαστικό αποτέλεσμα, αν αυτή δεν είναι το προϊόν ενός συνειδητού σχεδιασμού. Χωρίς αρχικό πρόταγμα, η ενέργεια της δράσης καταλήγει σε μη εκμεταλλεύσιμες μορφές.  Και αν δανειστούμε το στίχο «Ταξιδιώτη δρόμος δεν υπάρχει. Τον δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας» του Machado, θα συμπληρώσουμε ότι για να περπατήσεις, πόσο μάλλον για να ανοίξεις το δρόμο περπατώντας και ακόμα περισσότερο για να χορέψεις τον χορό της νίκης, θα πρέπει πρώτα να μάθεις να περπατάς.

  Φυσικά αναγνωρίζουμε την πιθανότητα να σφάλλει κανείς όσο και το ενδεχόμενο να σφάλουμε και εμείς οι ίδιοι. Μάλιστα μπορούμε να συγχωρέσουμε ένα σφάλμα, όσο ειδεχθές και αν είναι, αν υπάρξει ειλικρινής διάθεση, αρχικά να γίνει παραδεκτό το λάθος και στη συνέχεια να αναλυθούν εκ νέου οι θέσεις που οδήγησαν σ’ αυτό. Αν δεν παραδεχόμασταν αυτό το ενδεχόμενο, τότε δε θα μπορούσαμε να απορρίψουμε κάθε είδους φωτισμένη ηγεσία, ούτε να αξιωθούμε τις έννοιες του αυτόνομου και του ριζοσπάστη. Ο μόνος τρόπος να μην κάνεις λάθη άμεσα είναι να μείνεις απαθής. Η ιστορία των ριζοσπαστικών κινημάτων, πάντοτε σημαδεύεται από λανθασμένους χειρισμούς. Στις σελίδες της μπορούμε να βρούμε πολλές «προδομένες επαναστάσεις».  Το να αξιώνεσαι τα εύσημα του ριζοσπάστη σημαίνει πρώτα απ’ όλα ότι μπλέκεσαι «στον καυγά» συνειδητά. Άλλωστε η ίδια ύπαρξη του ριζοσπάστη συνεπάγεται πριν απ’ όλα λερωμένα χέρια. Συνείδηση σημαίνει διαλεκτική ανάλυση των θέσεων και των αντιθέσεων: σημαίνει επιλογή. Ακόμα και η επιλογή του να απέχεις είναι συνειδητή, όμως είναι διαποτισμένη με ψέμα και υποταγή. Το ό,τι αποσύρεις τον εαυτό σου από το ενδεχόμενο του να σφάλεις μένοντας αδρανής δε σε ανυψώνει ηθικά- αντιθέτως σε τοποθετεί στην πιο χαμηλή θέση της κλίμακας. Η ατομική επιλογή, είναι επιλογή της εικόνας ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η αποχή από τον καυγά σε βαραίνει εμμέσως με τα λάθη όλων των πλευρών. Έμμεσα ή άμεσα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ο αδρανής είναι υπεύθυνος για όλα τα λάθη που γίνονται.

  Κλείνοντας, πιστεύουμε ότι ο αναγνώστης κατανοεί το λόγο για τον οποίο μια κίνηση που ιδρύεται και ευελπιστεί να δράσει και στα πλαίσια ενός φοιτητικού συλλόγου, επιλέγει να μην κοινοποιεί κείμενα στη συνήθη συνδικαλιστική θεματολογία και φρασεολογία. Για μας σημαντικότερος στόχος και κύρια πρόταση είναι να βοηθήσουμε στη δημιουργία μιας θεωρητικής βάσης που θα συντελέσει στη ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων. Απαντούμε εδώ στους πιθανούς επικριτές, που θα μας καταλογίσουν ότι δήθεν αδιαφορούμε για τα φοιτητικά προβλήματα:  αντιλαμβανόμαστε πρωτίστως το γράψιμο ως σκεπτόμενο πράττειν.

ΚΑΤΩ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ

Η Ριζοσπαστική Αυτόνομη Κίνηση σας καλεί στην απεργιακή κινητοποίηση της Τετάρτης 11/5. Δε θα μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε εδώ το υποτιθέμενο δίπολο Π.Α.ΜΕ. – Γ.Σ.Ε.Ε. Σας καλούμε στο δρόμο κατά συνείδηση.

Ριζοσπαστική Αυτόνομη ΚΙνηση

ηλεκτρολόγων-μηχανολόγων

πείραμα ελευθερίας λόγου