1η Μάη

1886-2011

Στον κόσμο των αφεντικών είμαστ' ακόμα ξένοι...

ΚΑΤΩ ΟΙ ΠΑΝΩ
ΠΑΝΩ ΟΙ ΚΑΤΩ

Ριζοσπαστική Αυτόνομη ΚΙνηση

Η ψευδής συνείδηση

Η ΨΕΥΔΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Οι άνθρωποι διακρίνονται από τα ζώα λόγω της συνείδησης, της θρησκείας ή ό,τι άλλο σας αρέσει. Όμως, οι ίδιοι αρχίζουν να διακρίνουν τον εαυτό τους από τα ζώα μόλις αρχίσουν να παράγουν τα μέσα συντήρησής τους – έμμεσα, την πραγματική τους υλική ζωή. Δεν μπορούν να δράσουν ανεξάρτητα από τις συνθήκες στις οποίες ζουν, ωστόσο δε μπορούν να αναχθούν απλά σε αυτές τις συνθήκες. Εμπλέκονται συνεχώς στην άρνηση του υλικού κόσμου που τους περιβάλλει επενεργώντας πάνω του έτσι ώστε να μεταβάλλουν τον ίδιο τον υλικό κόσμο και τους εαυτούς τους. Αρχίζουν να αφήνουν πίσω το στάδιο της αισθητηριακής αντίληψης μόνο από τη στιγμή που αρχίζουν να αλληλεπιδρούν κοινωνικά μεταξύ τους σε σταθερή βάση καθώς δρουν συλλογικά. Για να “κάνουν ιστορία” οι άνθρωποι, πρέπει πρώτα να είναι σε θέση να ζουν. Η ζωή απαιτεί πριν από κάθε τι άλλο, φαγητό, ποτό, στέγη, ρουχισμό και μερικά άλλα πράγματα. Αυτά στο πέρασμα των χιλιετηρίδων πρέπει να υλοποιούνται κάθε μέρα και κάθε ώρα μόνο και μόνο για να διατηρούν την ανθρώπινη ζωή. Συνεπώς, η δραστηριότητα που είναι προϋπόθεση για οτιδήποτε άλλο συμβαίνει είναι η εργασία.

Στις υποτυπώδεις μορφές εργασιακής δραστηριότητας της πρωτόγονης κοινωνίας όλες οι πλευρές της ανθρωπινής δραστηριότητας συγκροτούσαν μιαν άμεση ενότητα. Η βαθμιαία εμβάθυνση του καταμερισμού της εργασίας και η περιπλοκή της πρακτικής δραστηριότητας οδήγησε σταδιακά στην αυτονόμηση της σκοποθεσίας (της παραγωγής γνώσεων αναφορικά με τα μέσα, το αντικείμενο και το αποτέλεσμα της εργασίας), αλλά και της προπαρασκευής (εκπαίδευσης, κατάρτισης κ.λπ.) του υποκειμένου της εργασίας. Η απόσπαση, η διάκριση της πνευματικής, της διανοητικής εργασίας από τη χειρωνακτική, φυσική εργασία συνιστά τη βαθύτερη έκφραση του καταμερισμού της εργασίας. Η διάκριση αυτή συνδέεται οργανικά με την εμφάνιση και εδραίωση της ατομικής ιδιοκτησίας, των κοινωνικών τάξεων και του κράτους και γίνεται αντίθεση συμφερόντων μεταξύ των κοινωνικών ομάδων (τάξεων, στρωμάτων) που ασχολούνται με τη σωματική εργασία και εκείνων που ασχολούνται με την πνευματική εργασία. Παρά τον ανταγωνιστικό χαρακτήρα που προσέλαβε ή αντίθεση χειρωνακτικής και πνευματικής εργασίας στις εκμεταλλευτικές βαθμίδες (σχηματισμούς) ανάπτυξης της κοινωνίας, η πνευματική εργασία συνιστά προνομιακό, πλην όμως όχι αποκλειστικό πεδίο δραστηριότητας της εκάστοτε άρχουσας τάξης. Μέρος της πνευματικής δραστηριότητας (κυρίαρχη ιδεολογία, ιδεολογικοί μηχανισμοί κ.λπ.) χρησιμοποιείται ως μέσο χειραγώγησης των μαζών, ως μέσο επιβολής, εδραίωσης και αναπαραγωγής των κυρίαρχων οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων.

Στη διαδικασία της κοινής δραστηριότητας για την απόκτηση των αναγκαίων της ζωής, οι άνθρωποι για πρώτη φορά δημιουργούν ένα μέσο που τους επιτρέπει να μετατρέψουν τις φευγαλέες εικόνες σε διαρκείς έννοιες : τη γλώσσα. Η γνώση είναι κοινωνικό προϊόν και πηγάζει από την ανάγκη για επικοινωνία, που αποτελεί προϊόν της ανάγκης για κοινωνική παραγωγή. Η συνείδηση αποτελεί την υποκειμενική έκφραση σχέσεων που υπάρχουν αντικειμενικά. Συνεπώς, οι σκέψεις και οι ιδέες των ανθρώπων είναι σκέψεις και ιδέες γύρω απ τον εαυτό τους και άλλους ανθρώπους, γι' αυτό και η συνείδηση έχει να κάνει με ένα άτομο στην αλληλοεπικοινωνία του με το σύνολο της κοινωνίας. Η σκέψη πηγάζει από τη δραστηριότητα, έχει και όρια. Από τη στιγμή που ο κρίκος με τη δραστηριότητα αδυνατίζει, η σκέψη χάνει μέρος του περιεχομένου της. Όταν ο άνθρωπος καλείται να αποδείξει στην πράξη το αληθινό, πρέπει στην ουσία να αποδείξει το εγκόσμιο της σκέψης του. Η σκέψη είναι πραγματική μόνο εφόσον έχει πρακτική εφαρμογή και αλλάζει τον κόσμο. Υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη, όμως μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με αυτήν μόνο μέσω της δραστηριότητας μας, συνδέοντας κατ' αυτό τον τρόπο τη συνείδησή μας με την πραγματικότητα.

Ανθρώπινα όντα με συγκεκριμένες ιδέες αμφισβητούν κατεστημένους τρόπους ζωής, οργανώνουν επαναστατικά κινήματα ή αγωνίζονται να διατηρήσουν το status quo. Οι αντιθέσεις βρίσκουν έκφραση σε διαμάχες, σε οργανωμένες διαφωνίες και σκληρούς αγώνες μεταξύ ανθρώπων. Οι ιδέες του κάθε ατόμου ή της κάθε ομάδας αναπτύσσονται στη βάση της υλικής πραγματικότητας και την ανατροφοδοτούν. Δε μπορούν να ταυτιστούν μ' αυτή, ούτε και να διαχωριστούν απ' αυτή.

Όταν οι άνθρωποι συμμετέχουν σε μια υλική πρακτική, έχουν μια άμεση αντίληψη της δράσης τους και των επενεργειών της που σπάνια είναι ψεύτικη. Σ'αυτό το επίπεδο η συνείδηση και η δραστηριότητα ταυτίζονται. Όμως, παράλληλα με αυτή την άμεση αντίληψη συνυπάρχει και μια γενικότερη συνείδηση. Με αυτήν, οι άνθρωποι προσπαθούν να πάνε παραπέρα από την άμεση γνώση και να ερμηνεύσουν με συνολικό τρόπο τις συνθήκες που ζουν. Οι έννοιες που περιλαμβάνει αυτή, τους λένε ότι δε σκάβουν απλά τη γη, αλλά ότι έτσι εξασφαλίζουν την επιβίωσή τους, ή ότι δε σημαδεύουν απλά με το όπλο, αλλά ότι έτσι υπερασπίζονται την αξιοπρέπειά τους.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΓΓΥΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΑΛΗΘΕΙΑ” Ή ΤΗΝ “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ” ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.

Το όπλο σου μπορεί να υπερασπίζεται τα συμφέροντα μιας πολυεθνικής και όχι την αξιοπρέπειά σου. Ενώ η άμεση συνείδηση ταυτίζεται με τη δραστηριότητα, η γενική συνείδηση δεν ειναι τίποτα περισσότερο από ένα τυφλό συνοδό της δραστηριότητας. Η δραστηριότητα την οποία καθοδηγεί μια τέτοια συνείδηση έχει αποτελέσματα πολύ διαφορετικά από τα αναμενόμενα.

ΚΑΤΩ Ο ΝΕΟΣ

ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ!

Ριζοσπαστική Αυτόνομη ΚΙνηση